Rodzaj terapii dobierany jest przez lekarza, w zależności od zaawansowania choroby, stopnia jego złośliwości, wieku mężczyzny, współistnienia innych chorób. Powszechnie stosuje się terapię hormonalną, zabiegi chirurgiczne, radioterapię oraz chemioterapię.
Gdy starszy mężczyzna ma mały, rosnący powoli guz rakowy, który prawdopodobnie nie wpłynie na jego przewidywaną długość życia, można wspólnie z lekarzem podjąć decyzję, że najlepszym sposobem działania będą regularne kontrole, a nie leczenie. Decyzję można zmienić, gdy stan zdrowia zacznie się pogarszać.
Prostatektomia radykalna jest operacją polegającą na usunięciu prostaty wraz z pęcherzykami nasiennymi i otaczającymi węzłami chłonnymi. Główne powikłania towarzyszące prostatektomii to nietrzymanie moczu i impotencja. Jednak ostatnie osiągnięcia chirurgii zmniejszyły ryzyko wystąpienia nietrzymania moczu do mniej niż 5% oraz pozwoliły na zachowanie sprawności seksualnej u większości mężczyzn.
Ponad 90% mężczyzn z rakiem prostaty przeżywa co najmniej 5 lat od momentu rozpoznania. Według American Cancer Society 67% mężczyzn z rozpoznaniem raka prostaty żyje co najmniej 10 lat, a 52% przeżywa 15 lat. Rak prostaty rozwija się wolno, a ponieważ większość mężczyzn, u których go wykryto, jest w podeszłym wieku, to najprawdopodobniej umrą z innego powodu niż rak.
